بازی انتخابات، همچنان ادامه خواهد داشت

بازی انتخابات، همچنان ادامه خواهد داشت

قریب یک سالی می شود که کشور ما در تب و تاب کارهای سیاسی گرفتار است، سال پار، در چنین ایامی بود، گمانه زنی های انتخاباتی، نقل هر مجلسی شده بود، و کم کم جنجالهای انتخاباتی، رقابت های غیر رسمی برای احراز کرسی ریاست جمهوری، داغ شده بود، این گمانه زنی ها اگرچه نویدبخش آینده‌ای زیبا در هر کشوری است، ولی در کشور ما، پیش از آنکه نوید بخشی یک آینده روشن می بود، تصویر گری فردایی پر از ابهام بود، فردایی که هرچه بیشتر به سوی آن نزدیک می شدی، ابرهای تیره و تار، سیگنالهای منفی به شدت بر فضا پخش می شد و نتیجتا حاکم می گردید، فضای رقابت انتخاباتی، که هنوز مانده بود تا شروع شود، التهاب خاص خودش را داشت، اما بیشتر نگرانی هایی بود که از مجاری خاص استارت می خورد، هر روز ادعایی می شد، انتخابات به دلیل نا امنی دایر نخواهد شد، انتخابات دایر خواهد شد، انتخابات در زمان معین دایر نمی گردد، دایر می گردد، سر انجام هم به تاخیر افتاد و...

به هر حال کم کم رقابت انتخاباتی رسمی تر شد، اما این رقابت ها هم چندان همراه با رعایت اخلاق نبود، شاید به این دلیل که ما در کشوری زندگی می کردیم که سالهای سال است که فصل خزانی اخلاق فرا رسیده است، و هیچ کس هم انتظار بهار اخلاقی را ندارند، به همین دلیل بود که انسان مشاهده می کرد، برچسبهای زیادی از مراکزی گوناگون برای رقبای انتخاباتی زده می شد، و آنچه که به یاد ماندنی تر می کرد، این فضای رقابت را، رقابت دیگری ایجاد شده بود، که همه کاندید ها وعده می دادند، که مشکل طالبان را حل خواهند کرد، با آنها به گفتگو خواهند پرداخت، آنها را شریک در حکومت خواهند کرد و... همان طالبانی که دیروز از همه مناطق رانده شده بودند، همان طالبانی که نام لیدر شیپهایشان در لیست سیاه قرار داشتند، ولی امروز همه تلاش بی وقفه داشتند که از یک دیگر سبقت بگیرند تا برای رسیدن به او نا کام نماند، نمی دانم این رقابت برای بزرگ نمایی طالبان از کجا ریشه و سرچشمه می گرفت، تا آنها را در پندار های مردم، کلان جلوه دهد. به هر حال انتخابات با همه نگرانی هایی که طالبان ایجاد کرده بود، به پایان رسید، ولی تب و تاب و دلشوره گی اش همچنان ادامه یافت.

وقتی کار شمارش آراء آغاز گردید، طبیعی بود که هواداران کاندیدها، برای دریافت نتیجه لحظه شماری کنند، هرچند که اکثریت مردم می دانستند که رقابت اصلی میان کدام نامزدها خواهد بود، ولی دیگرانی که کاندید شده بودند، هم زحمتی برای خود ایجاد کرده بودند، هم باری برای مردم!!

ولی کاش در همین حد باقی می ماند، دیدیم اول کار شمارش آراء به درازا کشید، اعلام نتیجه زمان بر شد، مردم خسته شدند، کاش به خستگی مردم اکتفا می شد، سیل اتهامات به سوی کمسیون سرا زیر شد، کمسیون متهم به تقلب گردید، کمسیونی که باید چشم و وجدان عامه می بود، باید بی طرف باقی می ماند، ولی متهم شد، این اتهامات هم در یک سطح داخلی باقی نماند، تا آنسوی مرزهای جغرافیایی دور ترین کشورهای دوست هم کشیده شد، معاون نماینده ملل متحد استعفا و یا اخراج گردید، بخشی از صندوقها باز شماری شد، باز شماری تیغ بعضی از کاندیدها را تیز تر کرد، و نتیجتا به نفع بعضی از کاندیدها ختم شد، و در نتیجه مقداری آراء باطل اعلام گردید، و به قول بشر دوست، که آراء باطله را به تناسب بام هر کس تقسیم کردند، و برای اقای کرزی، بالاترین و عبد الله متوسط و بشر دوست نیز برایش سهمی داده شد، تا از این عدالت بی بهره نماند و...

وقتی بخشی از آراء باطل شد، طبق قانون اساسی انتخابات به دور دوم کشیده شد، باید دور دوم رقابت میان دو رقیب اصلی دایر می شد، تا یکی از آنها به کرسی می نشست، عبد الله از شرکت در دور دوم انتخابات امتناع ورزید، و نتیجتا از سوی کمسیون تدویر انتخابات، اقای کرزی با کسب 49 درصد آراء به حیث رئیس جمهور اعلام شد.

پس از اینکه رئیس جمهور سوگند وفاداری به قانون اساسی را یاد نمود، طبق قانون باید پس از 15 روز وزراء خویش را به پارلمان معرفی می کرد، تا آنها هم پس از نقد و بررسی، به یکایک آنها رای اعتماد و یا رای عدم اعتماد می داد، اما باز این کار نشد، رئیس جمهور پس از 15 روز قانونی از پارلمان خواست تا برایش مهلت بدهد، این مهلت قریب پانزده روز دیگر به درازا کشید، سر انجام رئیس جمهور لیست 23 وزیر خودش را به شورای ملی تقدیم نمود، شورای ملی اولش ناز کرد، گفت تا همه لیست کامل نباشد، رای نخواهند داد، بعدش کرشمه کرد، که هر نوع تغییرات باید جدا گانه به شورا ابلاغ شود، تا ما تصمیم بگیریم و...

با اینکه نمایندگان محترم از فرصت قانونی استفاده از رخصتی های زمستانی که 45 روز می باشد، باز مانده بودند، سر انجام پس از دو هفته جار و جنجال روی قواره وزراء، تابعیت چند گانه و ... آنها تصمیم گرفته شد، که حالا وقت آن فرا رسیده است که به وزراء رای بدهیم، و سر انجام، در تاریخ 12 جدی کار رای دهی به وزراء آغاز شد، و همه انتظار داشتند، که این بازی به پایان خود رسیده است، و می توانند، بعد از این بی دلهره به امور شخصیه خود بپردازند، نا گهان از جانب ولسی جرگه احوال آمد که فقط 7 تن از این وزراء شایسته شناخته شده اند، و مابقی شایستگی جلوس بر چوکی وزارت ندارند!!

پس از اینکه وکلای محترم رای به عدم صلاحیت وزراء دادند، اعلام فرمودند، که ما تعطیلات زمستانی مان وقتش گذشته است باید برویم، به 45 روز رخصتی زمستانی خود بپردازیم، در حالی که کابینه وزیر ندارد، اجلاس لندن در پیش روی خود نمایی می کند، کشورهای رزق دهنده، هر روز قواره می گیرد، و...

رئیس جمهور طی فرمانی وکلا را ملزم کرد، تا پایان رای دهی به وزراء هیچ کس حق استفاده از تعطیلات را ندارند، و طبق قانون اساسی اجلاس اضطراری پارلمان باید دایر شود، و حالا طی روزهای آینده مردم بیچاره همچنان در اضطراب رای آوردن و نیاوردن، به حق رسیدن و نرسیدن، به سر می برند، و هیچ ضمانت ندارد، که این بازی همچنان بار و بار تکرار نشود، تا چندین مرتبه اقای کرزی لیست جدید بدهد، و وکلا به آن رای عدم اعتماد دهد و...

تازه اگر وزراء هم تایید شوند، این پایان بازی نیست، هنوز موضوع وکلای شوراهای ولایتی لاینهل مانده است، در حالیکه چند ماهی تا آغاز سال نو شمسی باقی نمانده است، در اوایل سال نو کار ولسی جرگه هم به پایان خود خواهد رسید، از همکنون بار دیگر شبیه سال گذشته موضوع دایر شدن و یا نشدن انتخابات پارلمانی بر سر زبانها و مسئولین اجرایی آن می باشد، کمیسیون می گوید، ما باید انتخابات را در تاریخ مقرره اش برگزار کنیم، اما 200 ملیون دالر هزینه دارد، این هزینه را کی پرداخت خواهد کرد، هیچ کس نمی داند، قوای مقننه و مجریه نیز تاکید دارند که باید انتخابات در موعد مقرر خودش دایر شود، اما ملل متحد که باید هزینه این انتخابات را بپردازد، حاضر نیست تا زمانیکه تغییرات اساسی در کمسیون انتخابات ایجاد نشود، هزینه آن را بپردازد، تازه اگر موضوع پولی هم حل شود، وضعیت امنیتی طبق وضعیتی پارسال که هر از چند گاهی می گفتند، احتمال دارد به علل نا امنی انتخابات دایر نشود، همچنان تکرار می شود، ولی سوال این است که ما برای حد اقل یک سال دیگر بازهم بازی انتخابات را در پیش روز خواهیم داشت؟

|+| نوشته شده توسط یونس حیدری در چهارشنبه 1388/10/16 | نظر بدهید